مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمیایی سنگ های نفوذی کوه میش کاشمر

مجموعه پلوتونیک کوه میش در30کیلومتری جنوب شهرستان سبزوار واقع شده و از لحاظ تقسیم بندی تکتونیکی، بخشی از زون سبزوار می باشد. واحد های چینه ای مناطق اطراف آن شامل کنگلومرا، توف، ماسه سنگ با سن پالئوژن و واحدهای توف و رادیولاریت و آندزیت با سن کرتاسه فوقانی هستند. این مجموعه از دو گونه سنگ های پلوتونیک تشکیل شده که عبارتند از: (1) مجموعه گرانیتوئیدهای واقع در شمال کوه میش که بیشتر از مونزوگرانیت و پیروکسن گرانودیوریت تشکیل شده اند. این سنگ ها از نظر ژئوشیمی کالک آلکالن، پرآلومین و از تیپ I هستند. (2) مجموعه گابرو ـ دیوریت در جنوب کوه میش، که از سنگ های پلوتونیک مختلف مانند گابرو، دیوریت و گابرودیوریت تشکیل شده است. این سنگ ها از نظر ژئوشیمی سری تولئیتی متاآلومین، و از تیپ I هستند. این دو مجموعه در رژیم تکتونیکی قوس های آتشفشانی مرتبط با حاشیه فعال قاره ای بوجود آمده و با تکیه بر داده های ژئوشیمیایی و روابط صحرایی این ماگماها احتمالاً در اثر ذوب بخشی پروتولیت های پوسته زیرین(متاگریوک) برای مجموعه گرانیتوئیدی و در اثر ذوب بخشی پروتولیت های پوسته زیرین(آمفیبولیت) برای مجموعه گابرو دیوریت به وجود آمده اند و تبلور تفریقی مذاب ها در سطوح بالاتر پوسته، واحدهای مختلف سنگ شناسی راسبب گردیده است و ماگماهای بازالتی حاصل از گوشته که در زیر پوسته زیرین جایگزین شده اند محتمل ترین منشاء گرمایی برای ذوب بخشی بوده اند. این ماگما از عناصرTi ، Nb و Ba بی هنجاری منفی را نشان می دهد که بیانگر تشکیل این سنگ ها در محیط فرورانش است و همچنین بی هنجاری مثبت Rb و K نیز نشان گر محیط های فرورانش هستند. متعاقب نفوذ ماگمای والد سنگ های اسیدی، در دیوریت منجمد شده قبلی، تبادلات متاسوماتیکی صورت گرفته است. ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن های منطقه در حد دیوپسید و اوژیت می باشد که حکایت از غنی بودن ماگمای والد از کلسیم و منیزیم می باشد.دمای تبلور این کانی ها در فشارهای 1 تا 8 کیلوبار از 909 تا 1296 درجه سانتی گراد می باشد. بارومتری کلینوپیروکسن های منطقه نیز حاکی از تبلور ان ها در فشار 10 کیلوبار می باشد. ترکیب پلاژیوکلازهای منطقه درگستره ای بینAn71.64 تا An92.98 و در محدوده بیتونیت تا آنورتیت قرار می-گیرد. به این ترتیب که ترکیب این کانی ها درگابرو ها An81.88 تا An92.98 و در گابرو دیوریت ها An71.64 تا An85.70 می باشد. محدوده دمایی تشکیل پلاژیوکلازهای منطقه برای گابرو دیوریت ها از800 تا 1150 و در گابروها از 600 تا 700 درجه سانتی گراد برآورد شده است. آمفیبول های منطقه در گروه آمفیبول های کلسیک قرار می گیرند و ترکیب آمفیبول ها در نمونه های مورد مطالعه به جز یک نمونه که هورنبلند آکتینولیت است، تماماً آکتینولیت می باشند. و از نظر تکتونیکی آمفیبول های منطقه مورد مطالعه در گستره ی آمفیبول های وابسته به مناطق فرورانش (S-Amph) قرار می گیرند.