فازهاي دگرگوني در شيستهاي انارك

منطقه مورد مطالعه، كه در شمال انارك واقع شده است، بخشي از زون زمين ساختي ايران مركزي بوده كه توالي چينه شناسي آنها ظاهراً قبل از دگرگون شدن از اين قرار بوده است. عدسي هاي هارزبورژيتي سرپا نتينيزه شده به همراه نفوذي هاي كوچك و معدودي از گابروهاي لايه اي تا غيرلايه اي و تروندجميت ها در بخش زيرين و يك مجموعه ولكانوسديمنتر در بخش بالا كه عمدتاً شامل سري ولكانوكلاستيك ها (از جمله پيرو و اپي كلاستيك ها) در كنار لاواهاي هيالوكلاستيكي ماسيون لايه اي و بالشي به همراه نهشته هاي رسوبي نظير گري واك ها، چرت ها و كربنات ها مي باشند كه بعضي ويژگي توربيديته ها را از خود نشان مي دهند. اين مجموعه افيوليتي قديمي به سن پرتروزوئيك فوقاني - كامبرين زيرين ساختماني متفاوت از افيوليت هائي دارند كه در مراكز گسترش بستر اقيانوس ها شكل گرفته اند. منطقه را بايد يك ناحيه متحول دانست چرا كه در آن سه فاز دگرگوني تأثير گذاشته است. حادثه اول كه با يك محيط ژئوتكتونيكي فرورانش قابل مقايسه است، سبب دگرگوني در حد رخساره شيست آبي گرديده ودر نتيجه اين فاز آمفيبول هاي سديك و لاوسونيت گسترس يافته اند. اثرات اين فاز در مناطق رورانده و عمدتاً در رخنمون سنگ هاي اولترابازيك به چشم مي خورد. آثار شيستوزيته داخلي حاصل از ادخال ها را مي توان در بسياري از فلدسپات ها مشاهده نمود كه بقايايي از تورق فاز اول مي باشد. حادثه دوم درمنطقه گسترش عمومي دارد و مطالعه پاراژنزهاي متعلق به آن بيانگر اين نكته است كه اين دگرگوني در حد رخساره شيست سبز بوده است. اين واقعه با توسعه فابريك هاي اصلي دگرگوني در منطقه توأم بوده كه سني در محدوده كامبرين زيرين تا مياني دارد. فاز سوم متامورفيسم از نوعي با حداقل حرارت و احتمالاً فشار قابل ملاحظه اثر كرده و مجموعه هاي استيلپنوملان دار به همراه جايگزيني هائي از كربنات و آهن را بر جاي گذاشته است.جايگزين هائي از نوع كربنات همراه با آهن ظاهراً هنگام با پديده ليستونيتي زاسيون از آخرين وقايعي است كه اثر كرده است. اين وقايع احتمالاً به فازهاي كيمري و فعاليتهاي جوانتر تكتونيكي (ظاهراً آلپي) تعلق دارند.