بررسي كاني شناسي، سنگ شناسي اسكارن ها، مرمرها و هورنفلس هاي حد فاصل ميمه - قمصر( نوار ماکمايي اروميه-دختر )

سنگ هاي آهكي كرتاسه زيرين و نيز شيل هاي ژوراسيك در جنوب غرب كاشان (115 كيلومتري شمال غرب اصفهان) به عنوان يك بستر مناسب براي تشكيل اسكارن و هورنفلس عمل نموده است. بر مبناي طبقه بندي هاي ژئومورفولوژيك اين اسكارن از دسته دور از توده نفوذي(Distal) مي باشد، چراكه در نزديكي و مجاورت آن هيچ گونه توده نفوذي به چشم نمي خورد.از لحاظ تقسيم بندي زايشي، پيدايش اين اسكارن را مي توان به كمك مدل اسكارن واكنشي(Reaction - Skarn) بخوبي توجيه نمود، بعبارت ديگر اعمال حرارت توده نفوذي كه يا در اعماق و يا در فواصل بسيار دوري از اسكارن قرار گرفته، سبب پويايي و رها سازي عناصر K, Na, Mg, Fe, Al, Siاز شيل ها و نيزCa وCO2از كربنات ها شده است. ورود سيال مشتق شده از سنگ هاي كربناته به داخل سنگ هاي پليتي و يا برعكس، باعث متاسوماتيزم و در نتيجه گسترش اسكارن شده است. و چون پتانسيل شيمياييCO2در اثر توليد شدن در لايه هاي كالك سيليكاته و پتانسيل شيميايي H2O در اثر توليد شدن در سنگ هاي پليتي در كنتاكت بين دو لايه پليتي و كالك سيليكاته، كاهش يافته است. اين نواحي محيط مناسبي براي انجام واكنش هايي بوده كه منجر به تشكيل اسكارن شده است. از طرف ديگر سنگ آهك و نيز شيل ها، قبل از دگرگوني، بواسطه عملكرد فاز هاي كوهزايي دچار شكستگي و ترك خوردگي گشته است. روند اين درز و شكاف ها به گونه اي است كه عمود بر روند نوار ماگمايي اروميه- دختر قرار گرفته اند. ورود بخشي از سيالات به داخل همين شكستگي ها و ترك هاي سنگ هاي اطراف و واكنش آنها با سنگ ميزبان، اسكارن هايي را كه محدود به شكستگي ها هستند را به وجود آورده است. عدسي هاي پراكنده اي از اكسيدهاي آهن ( مگنتيت + هماتيت) به همراه كاني سازي پراكنده اي از پيريت، كالكو پيريت و اسفالريت در كنتاكت اسكارن ها و نيز متاسديمنت ها وجود دارد. وجود دو نوع گارنت توده اي و رگچه اي (تأخيري) كه داراي ويژگي هاي نوري و ژئوشيميايي منحصر به فردي هستند، در اين اسكارن قابل توجه است. اسكارن از نوع كلسيك بوده كه حداكثر رخساره دگرگوني آن به اوايل پيروكسن- هورنفلس مي رسد. در كانسنگ آهن منطقه مقدار بالايي طلا(ppm 1.58) و نيز مس (0.15%) به چشم مي خورد كه ويژگي هاي جالب توجه و قابل تعمق اين اسكارن بشمار مي رود. گارنت هاي توده اي همراه با مگنتيت- هماتيت در مرحله اول تشكيل شده و سپس گارنت هاي تأخيري همراه با اپيدوت در رگه هاي كوارتز- كلسيم همراه با كاني سازي سولفيد به وجود آمده اند. بعد از فاز اصلي اسكارن سازي (مگنتيت - گارنتيت) به طور محلي فوگاسيته اكسيژن پايين آمده است و به دنبال آن محيط كمي احيايي شده و شرايط براي رشد پيريت آماده گشته است، ولي بلافاصله با بالا رفتن فوگاسيته اكسيژن (احتمالاً در اثر جريان همرفتي ايجاد شده توسط آبهاي جوي در واحد هاي كارستي كربناته، اطراف منبع حرارتي) پديده فراگير اپيدوتي شدن گارنت ها و همچنين شكل گيري اپيدوت هاي ايديومورف در رگه ها و نيز اكسيداسيون پيريت ها (تجزيه به هماتيت و گوئتيت) صورت گرفته است. اين نكته را مي توان از روي شيمي گارنت هاي تأخيري كه حاوي سازه آندراديت بيشتري هستند نيز استنباط نمود. به عبارت ديگر براي گارنت هاي تأخيري نسبت Fe/Al بيشتر است تا نسبت به گارنت هاي توده اي. سنگ هاي آذرين منطقه كه بصورت گنبد، دايك و آپوفيز گسترش دارند، از لحاظ ژئوشيميايي داراي ماهيت كالكوآلكالن هستند